รูปพระธาตุกู่ครูบาคางเป็ด วัดฉางข้าวน้อย
บ้านฉางข้าวน้อยใต้ ตามประวัติแจ้งว่าเริ่มก่อตั้งเมื่อ พ.ศ.2350 โดยครูบาคัณธา เรวจฺจ ถิ่นกำเนิดเดิมอยู่ที่สิบสองปันนา และยังมีครูบาปินตา ได้ร่วมเดินทางด้วยกัน ท่านได้ถูกภัยธรรมชาติคุกคาม จึงได้ชักชวน ศรัทธา ชาย-หญิงเดินทางรอนแรมกันมาเป็นเวลาหลายวัน จนมาถึงที่ ซึ่งมีความอุดมสมบูรณ์แห่งนี้ ถูกต้องตามตำราทุกอย่าง ซึ่งมีแม่น้ำทาไหลผ่านทางด้านทิศตะวันออกเหมาะแก่การตั้งรกราก
เป็นอย่างยิ่ง ครั้นนั้นเวลาก็ใกล้จะเที่ยงเต็มที คณะศรัทธาจึงได้ถวายอาหารเพลแก่ครูบาท่าน
ครั้นฉันท์ไปได้เพียงคำเดียว เวลาก็จะเที่ยงเสียแล้ว ครูบาท่านทั้งสองจึงได้ชวนคณะศรัทธา ตั้งหลักปักฐานกัน ณ ที่แห่งนี้โดยครูบาปินตา ได้พาชาวบ้านส่วนหนึ่ง แยกไปตั้งหมู่บ้านอีกที่หนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างไกลกันมากนักและคณะศรัทธาได้ช่วยกันสร้างวัดขึ้น โดยให้ชื่อว่า วัดสันเข้าน้อย ที่ให้ชื่อว่าวัดสันเข้าน้อย
ก็เพราะว่าสมัยนั้นเจ้าผู้ครองเมืองหิริภูชัย คือเจ้าภารดี ภูธรบวรได้มาตั้งฉางเก็บข้าวไว้ในหมู่บ้าน
โดยสร้างเป็นหลังเล็กๆ(น้อย) จึงตั้งชื่อบ้านและวัดว่า สันข้าวน้อย ต่อมากลายเป็นฉางข้าวน้อย
จึงเรียกกันว่า วัดฉางข้าวน้อยใต้ เนื่องจากว่ามี วัดฉางข้าวน้อยอยู่2แห่งคือ วัดฉางข้าวน้อยใต้ และ
วัดฉางข้าวน้อยเหนือ
ลักษณะ ทำเลที่ตั้ง
บ้านฉางข้าวน้อยใต้ ตั้งอยู่ในอำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน มีทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 106 ผ่าน
( ถนนลำพูน-ลี้ )อยู่ห่างจากตัวอำเภอป่าซาง 3 กิโลเมตร
v ทิศเหนือ ติดกับ บ้านฉางข้าวน้อยเหนือ
v ทิศตะวันออก มีแม่น้ำทาเป็นแนวเขต กั้นระหว่าง อำเภอป่าซางกับอำเภอเมือง ลำพูน
v ทิศตะวันตก ติดกับตำบล แม่แรง
v ทิศใต้ ติดกับ บ้านสะปุ๋ง ตำบลม่วงน้อย
v มีแม่น้ำทา ไหลผ่านทางทิศตะวันออก มีฝายกั้นน้ำทั้งหมด 3 ฝาย เป็นลำเหมืองที่ใช้ประโยชน์ในทางการเกษตร
พืชเศรษฐกิจที่สำคัญ
( 1 ) ข้าว เกษตรกรนิยมบริโภคข้าวเหนียว มากกว่าข้าวเจ้า พันธุ์ข้าวที่ใช้ในการเพาะปลูกก็คือ พันธุ์ กข6 เหนียวสันป่าตอง ผลผลิตส่วนใหญ่ใช้บริโภคกันในครอบครัวไม่พอเพียงที่จะขาย จะมีการนำเข้าข้าว มาจากจังหวัดใกล้เคียง เช่น เชียงใหม่ เชียงราย พะเยาเป็นต้น เพื่อนำมาขายในพื้นที่ในปัจจุบัน พื้นที่ในการปลูกข้าวลดลงเนื่องจากเกษตรกร ใช้พื้นที่ปลูกลำไยกันมาก
( 2 ) กระเทียม เป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญอีกอย่างหนึ่ง สามารถปลูกได้ทุกพื้นที่ เพราะมีสภาพดินฟ้าอากาศที่เอื้ออำนวย สภาพดินและน้ำเหมาะแก่การเพาะปลูก
( 3 ) หอมแดง หอมแดงเป็นพืชอายุสั้น ใช้เวลาปลูกประมาณ 2-3เดือนก็สามารถเก็บเกี่ยวได้ สามารถปลูกได้ทุกพื้นที่ และก็นิยมปลูกกันมากในอำเภอ ป่าซาง
(4 ) ลำไย เป็นพืชเศรษฐกิจที่มีชื่อเสียงมากของจังหวัดลำพูน สามารถปลูกได้ทั่วไปในทุกๆอำเภอ พันธุ์ที่นิยมปลูกกันมากได้แก่ พันธุ์อีดอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น